Opel Monterey - niemieckie Isuzu z Japonii

Monterey, mimo napisu „Opel” na atrapie chłodnicy, jest samochodem mającym więcej wspólnego z Japonią niż z Niemcami. Oparte na częściach Isuzu Troopera auto było produkowane właśnie w Kraju Kwitnącej Wiśni.

Efektem współpracy pomiędzy niemieckim Oplem i japońskim Isuzu są modele Frontera i Monterey. Różnicami między tymi autami były jednak stopień zaawansowania w „kopiowaniu” Isuzu oraz kraj produkcji - mniejszy model miał oplowskie silniki i był montowany w Wielkiej Brytanii, natomiast debiutujący w 1992 roku Monterey został zbudowany w oparciu o wyłącznie japońskie części, a jego produkcją zajmowały się japońskie fabryki. Prostota kształtów i bogactwo wyposażenia

Dzięki prostym, surowym kształtom oraz niemałym rozmiarom nadwozia, udało się uzyskać bardzo solidnie wyglądającą bryłę, zaopatrzoną dodatkowo o „terenowe” akcenty. Lifting z 1998 roku okazuje się tylko delikatnym retuszem wyglądu. Co we wnętrzu? Wersja 5-drzwiowa oferuje mnóstwo miejsca w kabinie i niemało w bagażniku, w którym sporadycznie można spotkać dwa, niezbyt wygodne, miejsca. Kształty wnętrza i wykończenie nie zachwycają, ale za to wyposażenie - wręcz przeciwnie. Elektryczne szyby i lusterka były standardem, natomiast podgrzewane siedzenia czy „klima” - często wybieraną opcją. Biorąc pod uwagę wiek i klasę auta, nie należy więc narzekać.

114 - 215 KM w „benzynie” i dieslu

Terenowego Opla wyposażano w silniki 3.1 TD/114 KM i 3.2 V6/177 KM oraz - po liftingu - 3.0 Common Rail/159 KM i 3.5 V6/215 KM. Najpopularniejszym motorem okazuje się oczywiście diesel sprzed modyfikacji. Chłodzony wielkim intercoolerem silnik jest elastyczny (zasługa 260 Nm momentu) i bardzo oszczędny (12 l/100 km), ale w dłuższej trasie okazuje się niestety „mułem” (0 - 100 km/h w 17 sekund i 145 km/h prędkości maksymalnej). Dynamiczniejszym kierowcom pozostaje więc wybrać którąś z benzynowych „fał-szóstek”. Nierówne drogi jego rewirem

Niezależne zawieszenie z przodu i oś sztywna z tyłu oznaczają kiepskie właściwości jezdne i spore przechyły nadwozia. Na dziurawych drogach, których u nas nie brakuje, auto może pochwalić się za to dobrym resorowaniem nierówności, a w terenie - sporymi możliwościami pokonywania nawet średnio trudnych przeszkód. Zbudowany na solidnej ramie Monterey, został wyposażony w prosty układ napędowy z reduktorem, ale jeszcze bez dyferencjału. W wykorzystaniu pełni możliwości tej solidnej (japońskiej) konstrukcji przeszkadza niestety masa własna pojazdu - prawie 2 tony.

Mała popularność, duża niezawodność

I Monterey, i Frontera pierwszej generacji, były produkowane 7 lat, jednak to te drugie auto zyskało większą popularność. Powodem takiego stanu rzeczy jest z pewnością mniej rekreacyjny, a bardziej terenowy charakter większego modelu oraz jego przestronniejsze wnętrze i bogatsze wyposażenie, powodujące wyższą cenę. Opel Monterey przewyższa także Fronterę A - ze względu na kraj pochodzenia i zastosowane części - niezawodnością. Przy normalnej eksploatacji zaskoczyć nas mogą jedynie drobiazgi, no może poza wałem korbowym jednostek napędowych. Gdy samochód będzie wykorzystywany częściej w terenie, mogą pojawić się także awarie sprzęgiełek przednich. Poza tym jednak, samochód wykazuje się niezawodnością na poziomie aut Nissana czy… Isuzu.