Nissan Terrano II - hiszpański wojownik

Choć wygląda jak typowa „bulwarówka”, okazuje się dzielnym autem terenowym. Choć ma japoński rodowód, jego produkcją zajmowały się hiszpańskie fabryki, co niestety odbiło się na jakości.

Konstruując Terrano II, Nissan zdecydował się na zbudowanie auta w oparciu o produkowany już od 1986 roku model pierwszej generacji. Debiutujący w 1993 roku samochód przejął po poprzedniku m.in. ramową konstrukcję nadwozia czy rozwiązania techniczne napędu 4x4, jednak otrzymał nową, wyższą i bardziej zaokrągloną karoserię. Rekreacyjny autobusik

Styliści auta zdecydowali się na narysowanie atrakcyjnej, acz dającej poczucie solidności linii nadwozia, czego efektem jest zwarta, lekko zaokrąglona bryła. „Terenowości” dodają pojazdowi koło zapasowe umieszczone na otwierającej się na bok klapie bagażnika oraz nierzadko spotykane pełne orurowanie nadwozia. Auto przeszło dwie modernizacje - w roku 1996 i 2002. Ta pierwsza „dodała” do wyglądu nową osłonę chłodnicy i okrągłe lampy przednie, a druga - całkowicie zmodyfikowany pas przedni z bardziej „zadziornym” zderzakiem, większym grillem i nowocześniejszymi reflektorami. Warto podkreślić pewien ewenement dotyczący rozmiarów - wysokość samochodu okazuje się większa od… jego szerokości! „Autobusowe” skojarzenia potęguje fakt, że 5-drzwiowa wersja wyposażona jest w 3 rzędy siedzeń.

5-7 osób na pokładzie

Terrano 3d to propozycja jedynie dla dwóch osób - niewystarczająco przestrzeni znajdziemy zarówno na tylnej kanapie, jak i w 355-litrowym bagażniku. Za to odmiana z drugą parą drzwi o przedłużonym rozstawie osi może posłużyć za prawdziwe auto rodzinne - miejsca z przodu i z tyłu jest wystarczająco, a dodatkowo mamy do dyspozycji trzeci rząd siedzeń dla niewysokich dzieci. Na pochwałę zasługuje też pojemność kufra - 115-510-1900 l to wartości więcej niż przyzwoite. Kolejny plus należy się ilości schowków - pojemniki na butelki, stoliki czy kasetki znajdziemy w wielu miejscach pojazdu. Deska rozdzielcza nie zachwyca

Kokpit Terrano nie został zaprojektowany ze zbytnim polotem, a dodatkowo przed rokiem 2002 do regulacji nawiewu służyły archaiczne suwaki. Duży minus należy się także jakości wykonania wnętrza - materiały są niewyszukane i niezbyt przyjemne w dotyku, a niestaranny montaż powoduje np. odpadanie klamek czy elementów konsoli środkowej.

3-litrowy diesel najlepszy

Nissan nie rozpieszczał klientów bogatą ofertą silników. Od początku produkcji pod maską znajdowały się benzynowa jednostka 2.4/118 KM (oferowana do 2001 roku) i 2,7-litrowy diesel o mocy 100 lub - w egzemplarzach po 1996 roku - 125 KM. W roku 2002 pojawił się jeszcze wysokoprężny silnik 3.0 Di/154 KM/304 Nm. Niestety - „benzyniak” okazuje się paliwożerny (11-12 l/100 km), a słabszy diesel - zbyt powolny. Dlatego też jedynym motorem naprawdę godnym polecenia jest najnowsza jednostka 3.0 Di. Do jej zalet można zaliczyć świetną elastyczność, niezłe osiągi (13 s do „setki”) i stosunkowo niskie spalanie (10 l/100 km), a do wad - duży hałas dobiegający spod klapy i… wysoką cenę spowodowaną stosunkowo młodym wiekiem.

Wygoda na asfalcie? Nie w Terrano

Solidnie zbudowane podwozie i wysokie nadwozie oparte na porządnej ramie pokazują swoje mankamenty na asfalcie. Auto uwielbia przechylać się na zakrętach i informować o każdej nierówności nawierzchni, więc jego prowadzenie nie należy do najprzyjemniejszych. W zamian otrzymujemy jednak doskonałe właściwości uciągowe i terenowe. Terrano potrafi pociągnąć 3-tonową przyczepę i przejechać przez całkiem trudny teren. Samochód wyposażony jest w dołączany napęd czterech kół i reduktor, co w połączeniu z osią sztywną z tyłu i prześwitem wynoszącym całe 20 cm, daje możliwość dojechania nie tylko na działkę. Konstrukcję terenówki z minionej epoki widać tu na pierwszy rzut oka.

Pochodzenie to nie wszystko

Mimo japońskiego rodowodu, produkcję Terrano II zlokalizowano w Hiszpanii co - niestety - niekorzystnie wpłynęło na jego niezawodność. Choć awarie dotyczą głównie drobiazgów (np. odpadające elementy wnętrza), to poważniejsze remonty także mogą się przytrafić - „padają” głównie turbiny w dieslach i sprzęgiełka w piastach. Oferta rynkowa auta jest stosunkowo bogata, a długi staż powoduje sporą rozpiętość cenową - od 10 do nawet 50 tys. zł.