Honda CR-V I - kombi dla każdego

Lekko terenowa CR-fałka doskonale spisze się jako rodzinne kombi - jest wszechstronna, funkcjonalna i niezawodna. Poza tym czujemy w niej nutkę sportu.

Honda CR-V to drugi, po Toyocie RAV4, typowo rekreacyjny SUV. Debiutująca w 1995 roku „terenówka” początkowo oferowana była tylko w swej ojczyźnie, nieco później wprowadzono ją także na rynek amerykański. W Europie zadebiutowała dopiero w 1997 roku i dopiero wtedy zamontowano w niej, jakże nieodzowną na naszym kontynencie, skrzynię manualną. Ponadczasowa stylistyka

Choć auto ma już swoje lata, jego design można uznać za całkiem atrakcyjny. Mierzący 4,5 m długości CR-V, wygląda bardziej jak podniesione kombi, aniżeli samochód terenowy. Jednak masywny przedni zderzak, wyoblone nadkola oraz 20-centymetrowy prześwit dodają mu nieco muskularności. Także otwieranie klapy bagażnika na bok oraz umieszczenie na niej koła zapasowego przypomina, że mamy do czynienia z SUV-em. Bardzo funkcjonalnym rozwiązaniem jest umieszczenie tylnych świateł na słupkach, co poprawia widoczność i zapobiega nadmiernemu brudzeniu. Po prostu kombi!

CR-V okazuje się całkiem przestronne we wnętrzu. I z przodu, i z tyłu miejsca jest pod dostatkiem. Wysoko należy ocenić siedzenia, które są wygodne, trwałe i wykonane z przyjemnego w dotyku weluru. Minusem jest pojemność bagażnika (374/668 l), plusem zaś dostęp do niego - gdy chcemy włożyć coś lekkiego wystarczy otworzyć samą szybę. Ciekawymi rozwiązaniami są także stolik między fotelami z przodu, haczyk na wewnętrznej stronie klapy bagażnika oraz rozkładany stolik turystyczny.

Lekka wyścigówka Paleta jednostek napędowych nie była niestety zbyt bogata, jednak jedyny w ofercie silnik benzynowy 2.0 okazuje się dopracowany. Nowoczesną (jak na owe czasy) technologię połączono z świetnymi osiągami. W roku 1999 nieznacznie zrestylizowano CR-V i wzmocniono jednostkę z 128 do 147 KM. Niezłe, 10,5-sekundowe przyspieszenie do „setki” zostało praktycznie bez zmian, ale zużycie paliwa spadło o ponad litr (po zmianie średnio 10 l/100 km). Warto podkreślić małą masę motoru oraz jego niewielkie gabaryty.

„Osobówkowe” zawieszenie

Do mocnego silnika świetnie pasuje układ jezdny, którego konstrukcja jest typowa dla „osobówek” - podwójne wahacze poprzeczne i kolumny resorujące. Auto prowadzi się bardzo pewnie, a przechyły nadwozia nie są zbyt duże. Pozytywnie ocenić trzeba także komfort resorowania.

Uwaga na... teren

W napędzie na cztery koła samochodu zastosowano sprzęgło wiskotyczne, za pomocą którego (w razie wykrycia ślizgu kół przednich) dołączany jest napęd tylnej osi. Takie rozwiązanie napędu oraz pozostała konstrukcja podwozia sprawiają, iż CR-fałka ma większe możliwości terenowe niż zwykłe „osobówki”, jednak w trochę cięższym terenie z pewnością sobie nie poradzi. Nie dość, że automatyczne dołączanie tylnego napędu poprzedzone jest mocnym szarpnięciem, to jazda w terenie skutecznie obniża trwałość podwozia. A jeżeli już chodzi o trwałość, to Honda ma się czym pochwalić!

Solidna, japońska robota

Niezawodność to ogromny plus modelu CR-V. Nie licząc sprzęgła dołączającego tylny napęd, które nie lubi przeciążeń (jazdy na bezdrożach), wszelkie podzespoły są praktycznie bezawaryjne. Karoseria nie koroduje, a zawieszenie jest odporne na nasze wymagające drogi. Wysoka trwałość skutkuje jednak wysokimi cenami auta na rynku używanych.