Land Rover Discovery - Twardziel

To ja, Disco! Niczego się nie boję i wszystko mogę! Komfortowo przewiozę siedem osób przez bezdroża do filharmonii! Jak to robię? Opowiem później. Teraz poznasz moją bogatą historię!

Dwóch starszych braci

Na początku był Projekt Jay. Mike Donovan miał skonstruować auto łączące dzielność Defendera z cechami „osobowymi” Range’a. Zrealizował swój plan doskonale, a swoje dziecko pokazał na salonie frankfurckim w roku 1989. Mój najstarszy brat okazał się bardzo popularnym autem, znanym szczególnie z Camel Trophy. W 1998 roku przyszła pora na drugą generację, w której wiele podzespołów przejęto z Range’a. Ja przyszedłem (a może przyjechałem?) na świat sześć lat później. I, tak jak moi bracia, jestem zarówno terenowy, jak i osobowy. Twarda stylizacja

Jestem duży i silny! Bo kto ma prawie pięć metrów długości i tak surową, kwadratową stylistykę? Jak to kto? Oczywiście Disco! Robię wrażenie, i to z każdej strony. Z przodu uwagę zwraca prosta, lecz efektowna stylizacja świateł i atrapy. Poniżej mam także potężny zderzak. A linia boczna? Jej kwadratowe kształty dają uczucie solidności i wytrzymałości. W tylnej klapie natomiast mam fajnie wystylizowaną szybę i tradycyjnie wyglądające i tradycyjnie umieszczone światła.

Siedem foteli lub mnóstwo przestrzeni

We wnętrzu oferuję komfort i luksus dla aż siedmiu podróżnych. Przestronnie mam szczególnie z przodu, gdzie zamontowane są wielkie fotele dla ludzi o różnej „figurze”. Z tyłu także mamy oddzielne siedziska. Są co prawda mniejsze, ale można je obniżać niezależnie lub złożyć, powiększając tym samym, i tak już wielki bagażnik. Maksymalnie można we mnie upchać aż 2588 litrów bagażu! Oferuję także (za dopłatą) trzeci rząd siedzeń, które nie są aż tak awaryjne jak w wielu innych autach. Nie radzę jednak siadać tam dorosłym.Prosto i funkcjonalnie

Moja kabina oprócz przestrzeni oferuje także luksus, nowoczesność i łatwość obsługi. Kokpit wygląda solidnie i dość surowo, lecz odwdzięcza się czytelnością i prostotą obsługi, mimo wielości przycisków na konsoli środkowej. Materiały są, powiedzmy, wystarczające. Tylko denerwuje trochę, że mój młodszy kuzyn Freelander II ma prawie takie same.Dwie „fałki”

Moje serce może być benzynowym silnikiem 4.4 V8 lub 2,7-litrowym dieslem V6. Ten pierwszy, ze swoimi 295 końmi rozpędza mnie, prawie 3-tonowego kolosa, do 100 km/h w 8,6 s. Wtedy jednak piję dużo benzyny. Mniej spragniony jestem w wypadku jednostki TD, która pracuje cichutko i harmonijnie. Jej 189 KM to jednak dla mnie trochę za mało, bo gwarantuje przyspieszenie do 100 km/h w 13 s. Ale nie bój się! Nawet wtedy nie jestem ociężały. Piję przy tym średnio 12 l na „setkę”.

Nowoczesność na każdą drogę

Test zderzeniowy

W moim podwoziu zastosowano Integrated Body-Frame, czyli zintegrowaną ramę nadwozia. Mam, co prawda, konstrukcję samonośną, ale wzbogaconą o ramy pomocnicze. Takie rozwiązanie pozwoliło na świetne połączenie właściwości jezdnych w terenie i na zwykłej szosie. Oferuję poza tym niezły komfort jazdy, a to m.in. dzięki opcjonalnej „pneumatyce” zawieszenia. Na bezdrożach mam do zaoferowania układ Terrain Response. Dzięki niemu, za pomocą pokrętła w tunelu środkowym, wybierasz rodzaj nawierzchni, a ja zajmuję się resztą. Włączam reduktor, podnoszę zawieszenie, a w razie potrzeby mogę zablokować mechanizmy różnicowe. Przejadę prawie wszystko, tylko uważaj na lakier!

Drogo, lecz luksusowo

Cena? Hmm… No niby 200-300 tys. zł to niemało, ale ja jestem super! Zawiozę tu, i tu, i to w jakich warunkach! Luksus i bezpieczeństwo to moje niekwestionowane atuty. Apropo tego drugiego - w teście EuroNCAP zdobyłem 4 gwiazdki za zderzenie czołowe, 4 za ochronę dzieci i… 1 za bezpieczeństwo przechodniów. No cóż, to wada mojego potężnego przodu, jednak jakby co mam świetne hamulce! 40 m ze 100 km/h - nic dodać nic ująć, tylko problem w tym, gdzie je serwisować?